عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: اَوْحَى اللّهُ عَزَّوَجلَّ اِلى داوُدَ النَّبِىَّ عَلى نَبِيَّنا وَ آلِهِ وَ عَليهِ السَّلامُ: يا داوُدُ، اِنَّ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنَ اِذا اَذْنَبَ ذَنْباً ثُمَّ رَجَعَ وَتابَ مِنْ ذلِكَ الذَّنْبِ وَ اسْتَحْيى مِنّى عِنْدِ ذِكْرِهِ غَفَرْتُ لَهُ وَ اَنْسَيْتُهُ الْحَفَظَةَ وَ اَبْدَلْتُهُ الْحنَةَ، وَلا اُبالى وَ اَنَا اَرْحَمُ الرّاحِمينَ.
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند عزوجل به داود پيغمبر خطاب كرد: اى داود هرگاه بنده من گناهى مرتكب شد، سپس به من برگشت و از آن گناه توبه كرد، و به وقتى كه به ياد آن گناه آمد، از من شرمنده شد، او را مى بخشم و حافظان عمل را نسبت به آن گناه فراموشى مى دهم، و آنرا تبديل به حسنه مى كنم و از اين همه باكى ندارم كه من مهربانترين مهربانانم!

 

از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله ) نقل شده كه فرمود: (من اذنب ذنبا و هو ضاحك دخل النار و هو باك ؛ هر كس گناهى كند درحالى كه خندان باشد در آتش وارد مى شود در حالى كه گريان است ).تفسير نمونه